به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، شرایط جوی در زهره به گونه ای است كه تجهیزات الكترونیكی معمول نمی توانند مدت زمان زیادی در آن دوام بیاورند.
انسان تا به حال در چند ماموریت تلاش كرده است كه به زهره كاوشگر بفرستد اما این تجهیزات بین 20 دقیقه تا كمی بیشتر از دو ساعت با زمین در ارتباط بودند و بعد از آن از كار افتادند.
سیاره زهره كه بعد از عطارد دومین سیاره در منظومه شمسی است، شرایط بسیار دشواری برای ارسال كاوشگر دارد و بنابراین آژانس های فضایی تا به حال موفقیت چندانی در رابطه با ارسال كاوشگر به زهره نداشته اند.
در تاریخ فضانوردی، آخرین تلاش ها برای بررسی سطح مریخ به دو پروژه "وگا"(Vega) و "ونرا"(Venera) برمی گردد كه توسط آژانس فضایی شوروی سابق انجام شدند. این دو فضاپیما موفق شدند با موفقیت بر روی سطح زهره فرود بیایند؛ اما "ونرا" تنها 23 دقیقه و "وگا" 127 دقیقه به ارسال اطلاعات به زمین ادامه دادند و بعد از كار افتادند.
سطح زهره یكی از چالش برانگیزترین محیط ها به حساب می آید، دمای بالای 462 سانتی گراد و فشار 920 هزار پاسكالی كه 92 برابر فشار موجود در سطح زمین است و بارش سولفوریك اسید در زهره از جمله مهمترین چالش هایی هستند كه كار را برای ماموریت های اكتشافی مشكل می كنند.
پیش از این اعلام شده بود كه محققان و متخصصان ناسا در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) به دنبال طراحی كاوشگرهایی هستند كه وابستگی كمتری به قطعات الكترونیكی داشته باشند تا بتوانند در شرایط پیچیده زهره بیشتر دوام بیاورند.
"جاناتان ساودر"( Jonathan Sauder) یكی از محققانی است كه طرح های متعددی را با الهام از دستگاه های مكانیكی مختلفی كه در طول تاریخ طراحی شده اند برای كاوشگرهای مكانیكی در سطح زهره عرضه كرده است.
ساودر در رابطه با شرایط زهره در بیانیه ناسا نوشته است: سطح زهره آنقدر غیرقابل تحمل است كه نمی توان یك كاوشگر كاملا الكترونیكی مانند آنچه در مریخ است را به آنجا فرستاد؛ اما با یك كاوشگر مكانیكی می توان این چالش را تا حد زیادی حل كرد.
این كاوشگر به جای اجزای دیجیتال از قطعات آنالوگ استفاده می كند و برای تامین انرژی از صفحات خورشیدی استفاده می كند.
حال گروهی از محققان مركز تحقیقاتی "گلن"(Glenn) ناسا موفق به تولید قطعات الكترونیكی مقاومی شده اند كه امكان انجام كاوش در زهره را برای چندین هفته و حتی چند سال ممكن می كنند.
این قطعات بر پایه نیمه رساناهایی از جنس سیلیكون كاربید تولید شده اند كه امكان كار در دمای بالا را هم دارند.
مدارهایی كه با استفاده از این تراشه طراحی می شوند می توانند در دمای بالای 500 درجه سانتی گراد به مدت 4000 ساعت كار كنند و محققان مركز تحقیقاتی گلن عملكرد آنها را در محیط شبیه سازی این سازمان به صورت عملی تست كرده اند.
این تست 21 روز به طول انجامیده است و محققان اعلام كرده اند كه تجهیزات مورد تست قرارگرفته همچنان دارای قابلیت استفاده داشته اند.
ساخت چنین تجهیزاتی برای ناسا و ماموریت های آن در محیط های با شرایط جوی نامساعد بسیار با اهمیت است و می تواند راه را برای به دست آوردن اطلاعات حیاتی و جزئی تر در رابطه با سیاره زهره و عطارد بسیار هموار كند.
با توجه به نتایجی كه از تست عملی این قطعات به دست آمده، می توان از آنها برای ساخت كاوشگر برای سیاره عطارد هم بهره برد.
در عطارد دما به 427 درجه سانتی گراد می رسد و امكان استفاده از این تجهیزات وجود دارد.
نكته قابل توجه دیگر این است كه از این تجهیزات می توان برای كاوش در سیارات غول پیكر گازی نظیر مشتری، زحل، اورانوس و نپتون هم بهره برد.