ستاره ای كه بعد از انفجار نابود نمی شود!

به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از انگجت، ابرنواختر به وضعیتی از یك ستاره بسیار بزرگتر از خورشید اطلاق می گردد كه بعد از انفجار یك ابر عظیم و درخشان از گاز را تشكیل می دهد كه با از دست دادن انرژی خود كم كم محو می گردد.

پرجرم ترین ستاره های عالم، زندگی خویش را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به آخر می برند. یك ابرنواختر زمانی رخ می دهد كه یك ستاره در حال مرگ آغاز به خاموش شدن می كند. آن گاه به طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می كند و در پس خود یك هسته كوچك نوترونی به جای می گذارد. نوترون سنگین ترین ماده در فضا است. مقداری نوترون به اندازه یك سر سوزن می تواند هزاران تن جرم داشته باشد. ستاره ماده خویش را به سمت فضا پرتاب می كند و ممكن است درخشندگی آن چند روزی از كل یك كهكشان هم بیش تر باشد. هنوز هم می توان بقایای درخشان ستاره های منفجر شده را، كه صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده اند، دید. در كهكشان خودمان به طور میانگین در هر قرن یك یا دو ابرنواختر رخ می دهد كه بعضی از آن ها هم در پس غبار كهكشان پنهان می شوند. آخرین ابرنواختر قطعی كه در راه شیری دیده شد، ابرنواختر كپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان، به خصوص رصدگران آماتور، تعداد بسیار بیشتری را در دیگر كهكشان ها یافته اند. در عمل تشكیل یك ابرنواختر به معنای آخر زندگی یك ستاره است.

حال منجمان رصدخانه "كك"(Keck) در هاوایی ابرنواختری را رصد كرده اند كه گویا ستاره آن قرار نیست، بمیرد.

این ابرنواختر كه iPTF14hls نام دارد، در خلال پنجاه سال قبل بارها منفجر شده است؛ اما به جای آنكه محو شده و جای خویش را به محیطی خالی و سرد در فضا بدهد، به صورت مداوم مواد موجود در فضا را به سمت خود كشانده و منفجر شده است و این چرخه را مداوما تكرار می كند.

این ستاره برای نخستین بار در سال 2014 رصد شده است، درحالی كه ابرنواختر آن در حال محو شدن بود، بعد از چند ماه مجددا نورانی شد.

منجمان با بررسی داده ها متوجه شدند كه این ستاره در سال 1954 در همان محل از آسمان رصد شده است، اما باز هم در سال 2014 منفجر شده است و این مورد خیلی از نظریه ها را با چالش مواجه كرده است.



این نمودار تغییرات روشنایی این ستاره را نشان می دهد

دلیل اصلی اینكه چرا این ستاره نابود نمی شود تا به حال ناشناخته مانده است، ولی مهمترین نظریه درباره سایز آن عرضه شده است. جرم این ستاره 50 برابر جرم خورشید است.

فرضیه دیگری كه درباره این ستاره مطرح شده است، این است كه احیانا در هسته این ستاره پادماده ای وجود دارد كه انرژی لازم برای چرخه انفجارها را فراهم می كند.