درک اسرار در ارتباط با بادهای خورشیدی با کمک داده های کاوشگر خورشیدی پارکر
به گزارش ساخت اپل آی دی پژوهشگران ˮدانشگاه مینه سوتاˮ کوشش می کنند با استفاده از داده های ˮکاوشگر خورشیدی پارکرˮ، بینش های جدیدی را در مورد بادهای خورشیدی به دست بیاورند.
به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی "دانشگاه مینه سوتا"(University of Minnesota)، گروهی از پژوهشگران با استفاده از داده های "کاوشگر خورشیدی پارکر"(Parker Solar Probe) ناسا، بینش جدیدی را در مورد این که چه چیزی باد خورشیدی را تولید می کند و سرعت می بخشد، عرضه کرده اند. باد خورشیدی، جریانی از ذرات آبستن انتشار یافته از تاج خورشیدی است و درک نحوه عملکرد آن می تواند به دانشمندان کمک نماید تا آب و هوای فضا یا واکنش نسبت به فعالیتهای خورشیدی مانند شراره های خورشیدی را پیشبینی کنند. این اطلاعات می توانند بر فضانوردان ساکن در فضا و خیلی از فناوری هایی که مردم روی زمین به آنها وابسته هستند، تاثیر بگذارند.
دانشمندان از داده های کاوشگر خورشیدی پارکر استفاده کردند که در سال ۲۰۱۸ با هدف کمک به دانشمندان برای درک آنچه که تاج خورشیدی را گرم می کند و باد خورشیدی را تولید می کند، پرتاب شد. دانشمندان برای پاسخ دادن به این پرسش ها باید راه های جریان یافتن انرژی از خورشید را درک کنند. آخرین مجموعه داده ها، در اوت ۲۰۲۱ و در فاصله ۴/۸ میلیون مایل از خورشید به دست آمد. این نزدیک ترین فاصله ای است که یک فضاپیما تابحال توانسته با خورشید داشته باشد.
پژوهش های پیشین نشان داده اند که در باد خورشیدی، امواج الکترومغناطیسی معروف به امواج "ویستلر"(whistler) به تنظیم "شار گرما"(heat flux) می پردازند که شکلی از جریان انرژی است. این گروه پژوهشی در بررسی جدید خود کشف کردند که در منطقه ای نزدیک تر به خورشید در حدود ۲۸ شعاع خورشیدی، هیچ نشانه ای از امواج ویستلر وجود ندارد.
پژوهشگران نوع متفاوتی از موج را دیدند که به جای الکترومغناطیسی، الکترواستاتیک بود. آنها در همان منطقه، متوجه نکته دیگری شدند. الکترون ها، اثر یک میدان الکتریکی را نشان دادند که تا اندازه ای در اثر کشش ناشی از گرانش خورشید ایجاد می شود. این مشابه اثری است که در قطب های زمین و در جایی که باد قطبی شتاب می گیرد، رخ می دهد.
"سینتیا کتل"(Cynthia Cattell)، استاد بخش فیزیک و اخترشناسی دانشگاه مینه سوتا و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: ما متوجه شدیم که وقتی وارد منطقه مورد نظر می شویم، امواج ویستلر را از دست می دهیم. این بدان معناست که امواج ویستلر نمی توانند کاری برای کنترل شار گرما در این منطقه انجام دهند. این نتیجه بسیار حیرت انگیز نه تنها در درک باد خورشیدی و بادهای ستارگان دیگر تاثیر دارد، بلکه برای درک شار گرمای خیلی از سامانه های اخترفیزیکی دیگر که نمی توانیم ماهواره ها را به آنها بفرستیم هم مهم می باشد.
یادگیری در مورد باد خورشیدی به علل دیگری هم برای دانشمندان مهم می باشد. بعنوان نمونه، باد خورشیدی می تواند میدان مغناطیسی زمین را مختل کند، رخدادهای آب و هوایی در فضا را به همراه داشته باشد که سبب اختلال در عملکرد ماهواره ها می شوند، ارتباطات و سیگنال های GPS را تحت تأثیر قرار دهد و سبب قطع برق زمین در مناطقی مانند مینه سوتا شود. ذرات پرانرژی که به واسطه باد خورشیدی منتشر می شوند هم می توانند برای فضانوردانی که در فضا سفر می کنند، مضر باشند.
کتل افزود: دانشمندان کوشش می کنند آب و هوای فضا را پیشبینی کنند. اگر جزئیات جریان انرژی نزدیک به خورشید درک نشوند، نمی توان پیش بینی نمود که باد خورشیدی با چه سرعتی حرکت می کند یا تراکم آن هنگام رسیدن به زمین چقدر خواهد بود. این موارد، بعضی از خصوصیت هایی هستند که نشان می دهند فعالیت خورشیدی چگونه بر ما تاثیر می گذارد.
در اواخر سال ۲۰۲۴، کاوشگر خورشیدی پارکر تا فاصله نزدیکتری حدود ۳/۸ میلیون مایل از خورشید پرواز خواهد نمود. کتل و همکارانش برای دیدن مجموعه بعدی داده های پارکر هیجان زده هستند. هدف بعدی آنها این است که بفهمند چرا فقدان امواج ویستلر در نزدیکی خورشید وجود دارد، الکترون های حاصل میدان الکتریکی در رابطه با گرانش چگونه امکان دارد امواج دیگر را تحریک کنند و چگونه بر باد خورشیدی تاثیر می گذارند.
این پژوهش، در مجله "جامعه اخترشناسی آمریکا" (AAS) به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب