ابداع اولین مدل سلول های بنیادی جهت بررسی بیماری چشمی ناشی از آلبینیسم
پژوهشگران آمریکایی، اولین مدل سلول های بنیادی را جهت بررسی بیماری ˮآلبینیسمˮ چشمی ابداع نموده اند.
به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران اولین مدل سلول های بنیادی به دست آمده از بیمار را جهت بررسی بیماری چشمی در رابطه با "آلبینیسم چشمی"(OCA) ارایه داده اند.
"امان جرج"(Aman George)، پژوهشگر "مؤسسه ملی بینایی آمریکا"(NEI) و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: این سیستم "بیماری در ظرف آزمایشگاهی" به ما کمک می نماید تا بفهمیم که چگونه عدم وجود رنگدانه در موارد آلبینیسم، به رشد غیرطبیعی شبکیه، رشته های عصبی بینایی و دیگر ساختارهای چشمی منجر می شود که برای بینایی مرکزی حیاتی هستند.
آلبینیسم، مجموعه ای از مشکلات ژنتیکی را در بر دارد که به سبب جهش در ژن های حیاتی برای تولید رنگدانه ملانین، بر رنگدانه های چشم، پوست و مو تأثیر می گذارد. در چشم، رنگدانه ای در "اپیتلیوم رنگدانه شبکیه"(RPE) وجود دارد که با جلوگیری از پراکندگی نور به بینایی کمک می نماید. اپیتلیوم رنگدانه شبکیه، درست در کنار گیرنده های نوری چشم قرار دارد و به تغذیه و پشتیبانی از آنها کمک می نماید.
افراد مبتلا به آلبینیسم چشمی، فاقد اپیتلیوم رنگدانه شبکیه هستند. در افراد مبتلا به آلبینیسم چشمی، فیبرهای عصب بینایی بصورت اشتباه مسیریابی می شوند. دانشمندان باور دارند که اپیتلیوم رنگدانه شبکیه در شکل گیری این ساختارها نقش دارد. آنها تلاش می کنند بفهمند که کمبود رنگدانه چگونه بر رشد این ساختارها تأثیر می گذارد.
"برایان بروکس"(Brian Brooks)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: حیواناتی که برای مطالعه آلبینیسم مورد استفاده قرار می گیرند، کمتر از اندازه ایده آل هستند برای اینکه فاقد "گودی مرکزی"(Fovea) هستند. ارائه مدل سلول های بنیادی انسانی که بیماری را تقلید می کنند، گام مهمی در درک آلبینیسم و آزمایش روش های بالقوه برای درمان آن بشمار می رود.
پژوهشگران برای ساخت این مدل، سلول های پوست افراد فاقد آلبینیسم چشمی و افراد مبتلا به دو نوع رایج این بیماری موسوم به "OCA1A" و "OCA2" را باردیگر برنامه ریزی کردند تا به "سلول های بنیادی پرتوان"(iPSCs) تبدیل شوند. سپس، این سلول ها را به سلول های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه تبدیل کردند. سلول های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه بیماران مبتلا به آلبینیسم چشمی با سلول های همتای به دست آمده از افراد فاقد بیماری، یکسان بودند اما رنگدانه های آنها بصورت قابل توجهی کاهش یافتند.
پژوهشگران از این مدل جهت بررسی چگونگی تأثیر کمبود رنگدانه بر فیزیولوژی و عملکرد سلول های اپیتلیوم رنگدانه استفاده می کنند. بگفته بروکس، اگر رشد گودی مرکزی به رنگدانه های سلول های اپیتلیوم رنگدانه وابسته باشد و رنگدانه ها را بتوان به نحوی بهبود بخشید، نقایص بینایی در رابطه با رشد غیرطبیعی حفره را می توان حداقل تا حدودی برطرف کرد.
وی اضافه کرد: درمان آلبینیسم در سنین بسیار پایین، شاید حتی قبل از تولد و زمانی که ساختارهای چشم درحال شکل گیری هستند، بیشترین شانس را برای نجات بینایی خواهد داشت. برای نمونه، مزایای این روش در بزرگسالان ممکنست به بهبود حساسیت به نور محدود شود اما کودکان ممکنست اثرات چشمگیرتری را ببینند.
این گروه پژوهشی حالا درحال بررسی چگونگی استفاده از مدل خود برای نظارت بر درمان های آلبینیسم چشمی هستند.
این پژوهش، در مجله "Stem Cell Reports" به چاپ رسید.
منبع: ساخت اپل آی دی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب