پیشگیری از فلج شدن با تزریق نانوذرات بلافاصله بعد از تصادف
به گزارش ساخت اپل آی دی پژوهشگران دانشگاه میشیگان آمریكا موفق به توسعه نانوذراتی شده اند كه در صورت تزریق بلافاصله بعد از وقوع حادثه برای ستون فقرات، می تواند از صدمه نخاعی جلوگیری كند.
به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، هنگامی كه صدمه نخاعی اتفاق می افتد، گاهی اوقات این سیستم ایمنی خود بدن است كه سبب فلجی می شود. در آینده ای نه چندان دور می توان با تزریق نانوذرات در محل صدمه دیدگی، سلول های ایمنی بدن را كنترل كرد تا مانع از این عارضه شوند.
سلول های ایمنی بدن به صورت معمول وقتی كه به محل صدمه رسیدگی سفر می كنند، با پاكسازی آثار جراحت و آغاز فرایند بهبود به بازسازی كمك می كنند. با این وجود، بافت های عصبی سیستم عصبی مركزی می توانند با فعالیت شدید این سلول ها صدمه ببینند.
این بافت ها به صورت معمول توسط یك غشا به نام سد خونی مغزی از صدمه سلول های ایمنی محافظت می شوند. در صورتیكه صدمه نخاعی اتفاق بیفتد، این سد شكسته می شود و سلول های ایمنی وارد بافت های عصبی می شوند.
وقتی این اتفاق می افتد، التهاب بوجود آمده نورون ها را می كشد، امكان ارتباط مؤثر سلول های عصبی را از بین می برد و زخم هایی را بوجود می آورد كه سلول های عصبی را از بازسازی بازمی دارد. در بعضی موارد، یك یا چند مورد از این عوامل سبب فلج شدن آنی می شود.
این جایی است كه نانوذرات جدید وارد می شوند.
سد خونی مغزی یا در اصطلاح پزشكی "BBB" محدوده جداكننده بین مایع برون سلولی مغز در سیستم اعصاب مركزی و جریان خون گردشی در بدن است، به صورتی كه اگر مواد رنگی به درون خون تزریق شود می توان مشاهده كرد كه از این ماده درون مغز اثری دیده نمی گردد.
این پرده یا سد از مویرگ های ویژه تشكیل شده كه بر خلاف ساختار عادی در مویرگ ها دارای منافذ معمول نبوده و اتصال بین سلولی در آنها از نوع اتصال محكم است و در نتیجه خیلی از مولكول ها و ریز مولكول ها و همینطور باكتری ها قادر به گذشتن از آنها از راه انتشار و رسیدن به مایع مغزی نخاعی در مغز نیستند. متقابلاً سطح اندوتلیال این مویرگ ها از پروتئین های ویژه پوشیده شده كه توسط آنها ورود گلوكز به مغز بعنوان تغذیه امكان پذیر می شود. همینطور تبادل گازی (اكسیژن- دی اكسید كربن) بین خون گردشی و مغز از این سد بدون مشكل قابل انجام است.
این نانوذرات كه در دانشگاه میشیگان توسعه یافته اند از یك پلیمر زیست تخریب پذیر موسوم به "پلی(لاكتید-كوگلیكوئید)" poly(lactide-coglycolide)) ساخته شده اند و حاوی هیچ دارویی هم نیستند كه به صورت بالقوه بتواند سبب عوارض جانبی شود.
در عوض، آنها به سلول های ایمنی بدن كه در معرض صدمه زدن قرار دارند، می چسبند و آنها را مجدداً برنامه ریزی می كنند. این سبب می شود كه خیلی از سلول ها از محل صدمه دور شوند و آنهایی هم كه به محل صدمه می روند، التهاب كمتری ایجاد می كنند، بعلاوه كیفیت بازسازی آنها افزایش می یابد.
این نانوذرات هم اكنون با موفقیت روی موش ها آزمایش شده اند. امید است كه این فناوری با توسعه بیشتر بتواند به یك آمپول شبیه به آمپول اپی نفرین تبدیل گردد كه بتوان آنرا بلافاصله در كوتاه ترین زمان ممكن بعد از وقوع حادثه تزریق كرد تا مانع از صدمه نخاعی شود.
پروفسور لونی شیا" دانشمند سرپرست این مطالعه می گوید: سیستم ایمنی بدن عامل بیماری های خود ایمنی مانند سرطان، تروما و تقریباً همه بیماری های عصبی است و ابزارهایی كه بتوانند سلول های ایمنی را هدف قرار دهند و باردیگر آنها را به یك واكنش مطلوب وادار كنند، فرصت بزرگی برای درمان یا مدیریت بیماری ها هستند.
این تحقیق در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences انتشار یافته است.
البته این نخستین بار نیست كه ما درباره استفاده از نانوذرات پلی (لاكتید-كوگلیكوئید) برای حفظ سیستم ایمنی بدن از صدمه زدن می شنویم. یك تیم بین المللی از دانشمندان قبلاً از آنها برای محافظت از غلاف میلین موش های مبتلا به ام اس (مالتیپل اسكلروزیس) استفاده كردند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب