شناسایی اولین شواهد از بقایای عظیم در اطراف یك ستاره
ساخت اپل آی دی: یكی از اخترفیزیكدانان ˮدانشگاه ایالتی سن دیه گوˮ(San Diego State University) موفق به كشف شواهدی از بقایای غول پیكر در اطراف یك ستاره در حال انفجار شده است.
به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، هنگامی كه یك كوتوله سفید (هسته یك ستاره مرده) در مدار نزدیك با ستاره دیگری قرار دارد، گاز را از ستاره های دیگر جذب می كند. گاز گرم و فشرده شده در نهایت با یك انفجار یك نواختر را به وجود می آورد.این انفجار سبب می شود كه ستاره یك میلیون بار درخشان تر شده و در هر ثانیه موادی را در هزاران مایلی خود پراكنده كند. مواد پرتاب شده، بقایای یا پوسته اطراف نواختر را می سازند. "نواختر" (nova) به مدلول اختر یا ستاره نوین است.
در این مطالعه "آلن شفتر"(Allen Shafter) به همراه دیگر پژوهشگران یك نواختر به نام "M۳۱N ۲۰۰۸-۱۲a" را كه در نزدیكی "كهكشان آندرومِدا" (Andromeda galaxy) قرار دارد مورد مطالعه قرار دادند. نكته غیرعادی درباره این نواختر این است كه آن به طور مكرر و جدا از هر سیستم نواختر دیگری، فوران می كند.
شفتر اظهار داشت: هنگامی كه ابتدا متوجه شدیم كه M۳۱N ۲۰۰۸-۱۲a هر ساله فوران كرده است، بسیار شگفت زده شدیم برای اینكه الگوی معمولی فوران، هر ۱۰ سال است.
شفتر و تیم او معتقدند" M۳۱N ۲۰۰۸-۱۲a " میلیونها سال است كه بطور مداوم، فوران می كند. این فوران های مكرر در طول زمان به "بازمانده عظیم" (super remnant) اطراف این نواختر كه حدود ۴۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، منجر می شود.
پژوهشگران از تصویربرداری تلسكوپ فضایی هابل و همین طور تلسكوپ های زمینی، برای تعیین تركیب شیمیایی بازمانده ها و تأیید ارتباط آن با "M۳۱N ۲۰۰۸-۱۲a " استفاده كردند.
"ابرنواختر نوع یكم ای"(Type Ia supernovae) بین قوی ترین و درخشان ترین اجرام در جهان قرار دارند و اعتقاد بر این است كه آنها زمانی كه یك كوتوله سفید جرمی بیش از اندازه مجاز باشد، رخ می دهند.
ابرنواختر نوع یكم ای در آن دسته از منظومه های دوتایی (دو ستاره كه به دور یكدیگر می چرخند) دیده می شود كه در آنها یكی از ستاره ها یك كوتوله سفید است و ستاره دیگر امكان دارد هر اندازه از یك ستاره غول پیكر گرفته تا كوتوله سفیدی حتی كوچك تر از اولی داشته باشد. یك كوتوله سفید در واقع بقایای یك ستاره است كه چرخه عمر طبیعی اش را كامل كرده است و همجوشی هسته ای آن اختتام یافته است، هرچند كه كوتوله های سفید با تنوع كربن-اكسیژن معمول باز چنانچه دمایشان به حد كافی بالا برود، همچنان قابلیت واكنش های همجوشی بیشتر را خواهند داشت.
كشف بازمانده های اضافی بزرگ در اطراف دیگر نواخترها به پژوهشگران كمك می نماید تا سیستم هایی را كه در معرض فوران های مكرر هستند شناسایی كنند.
یافته های این مطالعه در مجله "Nature" منتشر گردید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب