در حاشیه یك نشست خبری
ساخت اپل آی دی: روزنامه پیام استان سمنان روز سه شنبه در شماره چهار هزار و 843 سرمقاله ای با عنوان ' درحاشیه یك نشست خبری' به قلم منصور فرزامی منتشر نمود.
در این مطلب آمده است: بعنوان مقدمه باید اظهار داشت كه مطبوعات، ركن چهارم دموكراسی است و هیچ حكومت مردمی هم بی حضور واقعی روزنامه و روزنامه نگار متعهد و مسئول به وظایف خود، قوام و دوام نمی گیرد. به جهت همین اهمیت است كه در قوانین اساسی همه ی كشورهای متمدن و مترقی، اصلی از اصول آن به صراحت از این تعهد و رسالت سخن گفته شده است. در جهت همین هدف، در بخش و فصل « حقوق ملت » و در اصل 24 قانون اساسی جمهوری اسلامی بدین امر تصریح شده است كه: « نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آن كه محل مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد »
و در این آزادی بیان مطالب است كه همه ی امور كشور، پشت شیشه ی شفاف آزادی بیان و قلم، در معرض دید عموم قرار می گیرد و عالی و دانی و مسئول و غیرمسئول، حقایق جاری را می بینند و كسی را هم یارای آن نیست كه دست از پا خطا كند و حركت تخریبی عرضی داشته باشد. ازاین رو در هر جامعه ای كه اختلاس و سوء استفاده از قدرت و تجمع ثروت و عدم توزیع قدرت و ثروت صورت می گیرد و تكبر و تفرعن دامن مسئولان را رها نمی كند، علتش بی گمان عدم حضور چشمان بینا، گوش های شنوا و زبان گویای خبرنگاران و روزنامه نگارانی است كه دانسته هایی به روز دارند و با قدرت تحلیل خود می توانند امور جاری و آتی كشور را هدایت كنند و با نقد سالم و به دور از تعصب خویش، مسئولان را از خطا بازدارند.
و البته همین تحلیل و نقد است كه مسئولان را به چالش می كشد و به زبان چون و چرا و بیان استدلال وا می دارد و متقاعد می كند كه جز در راه مصلحت جامعه و صلاح قانون و مصالح كشور و منافع عمومی، قدمی برندارند و به واسطه ی همین روزنامه ها به ملت شریف و نجیب ایران پاسخگو باشند. و اما فارغ از مقدمه، در نشست خبری استاندار محترم، مسائلی عنوان شد كه نیاز به تبیین آنها دارد، هر چند كه نگارنده می داند كه جناب چاووشی خود با روزنامه های مختلف همكاری داشته و مقاله عرضه داده اند. ولی نكته اینجاست كه آن فضای مطلوبی كه باید مسئولان به خبرنگاران پاسخ بدهند و خدمات خویش را با قلم خبرنگاران و اهل رسانه به جامعه منتقل كنند، با شرایط كنونی فاصله ی بسیار دارد و تعجب آور است اگر بگوییم در بعضی از ادارات و سازمان ها از رسانه های استان، اثر و خبری نیست و اگر هم روزنامه ی كشوری باشد، آنی است كه با تفكر و طرز تلقی عزیزان، بدنماست. در چنین سازمان هایی، بدیهی است كه نه خبرنگار بلكه خود رسانه ها هم سخت بیگانه و حتی سبب زحمت است. مورد تأمل آنجاست همان مدیرانی هم كه مثل چاووشی اعتقادی به رسانه و خبرنگار و این اصل 24 و آن ركن چهارم دموكراسی دارند زیرمجموعه ی ایستا و عوامل خودشان برخلاف این گفته عمل كنند. همچون نویسنده ی این مقال بارها برخورده است به این كه فلانی چرا این مطلب را نوشته است گله ای كه نخواستم در حضور مطرح شود حال اگر استاندار محترم بخواهد حافظه از آن گله مندی ها هنوز گویاست.
پس مشكل ما در انتقال خبر و انعكاس عملكردها و حقایق به مردم، فقدان آن فرهنگ و ناپیدایی آن فضای پذیرش است كه اگر می بود نیازی به نهیب و تاكید بر ترك مسند نبود چون در صورت عدم مسئولیت پاسخگویی به آنچه مردم باید بدانند خود به خود، دیگر جایی برای حضور در منصب و مقام نبود و شفافیت اوضاع آن چنان می بود كه خزف از گوهر بازشناخته می شد و آن فضا و آن فرهنگ دیگر اجازه ی ادامه ی تصدی نمی داد.
و حاصل كلام این كه خبرنگاران متعهد و مسئول و خبیر در كار خود و مقید به امانت، امین جامعه و واسطه ی انتقال حقایق و واقعیت های جامعه اند و با شناختی كه از اوضاع در زمینه ی تخصصی دارند می توانند، عقول را هدایت نمایند و با نقد و تحلیل های به جا و به دور از تعصب و البته منصفانه ی خود به جامعه، آرامش و اعتماد به نفس ببخشند به استناد همین وظایف خطیر است كه خداوند به قلم و آنچه می نگارد سوگند یاد می كند چون نور قلم به اوضاع جامعه شفافیتی می بخشد كه هیچ جایی برای مستوری و كتمان نیست. چیزی كه دنیای متمدن و توسعه یافته ی امروز، بدان باور دارد كه با رعایت آن، هنجارهایی پسندیده، شكل می گیرد و مانع ناهنجاری های اجتماعی و رفتاری می خواهد.
6103/7339
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب