شناخت پیدایش جهان هستی بوسیله مهیب ترین اختروش جهان
دورترین اختروش مهیبی که تابحال کشف شده است، در فاصله ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد و ˮP۱۷۲+۱۸ˮ نام گرفته است و به شناخت روزهای آغازین پیدایش جهان هستی کمک شایانی می کند.
به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ستاره شناسان دورترین منبع انتشار رادیویی را که تابحال یافته اند، با جزئیات کامل کشف و بررسی کردند.
طبق مطالعه اخیر انتشار یافته در مجله Astrophysical، یک اختروش(quasar) مهیب رادیویی که یک جرم نورانی کور کننده با قابلیت ساطع کردن فواره های عظیم در طول موج های رادیویی است و آنچنان دور است که رسیدن نور آن به زمین ۱۳ میلیارد سال طول کشیده است.
این در شرایطی است که ۱۳ میلیارد سال پیش، "مه بانگ" تازه اتفاق افتاده بود که به معنای این است که مطالعه این اختروش به ما کمک می نماید تا پیدایش جهان را درک نماییم.
اختروش ها اجرام نجومی فوق العاده درخشان هستند که در مرکز بعضی از کهکشان ها وجود دارند و قدرت عظیم خویش را از سیاه چاله های بزرگ در مرکز خود به دست می آورند. از آنجائیکه سیاه چاله حجم عظیمی از گازهای اطراف خویش را می بلعد، انرژی را در سطوحی آزاد می کند که اخترشناسان می توانند آنرا از فاصله بسیار دور ببینند.
اختروَش یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست است که وابسته به یک کهکشان جوان است. آنها در رده یک کلاس از اشیاء به نام هسته کهکشانی فعال قرار دارند. اختروش ها پیش تر بعنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می شدند که به ستاره ها شبیه بودند. با وجود بحث های مختلف بر سر موجودیت این شیء آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیده اند که یک اختروش، هاله متراکم شده ماده است که ابرسیاه چاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده است.
این اختروش تازه کشف شده به نام "P۱۷۲ + ۱۸" آنقدر دور است که نور آن ۱۳ میلیارد سال پیش از رسیدن به ما در اعماق فضای بین کهکشانی در حرکت بوده است. به عبارت دیگر، ما آنرا همانطور که در ابتدا به وجود آمده می بینیم، یعنی زمانی که جهان فقط ۷۸۰ میلیون سال عمر داشته که کمتر از یک پنجم عمر کنونی سیاره زمین است.
اختروش های دورتر هم در گذشته کشف شده اند، اما این اختروش نخستین اختروشی است که به اندازه کافی برای اخترشناسان مهیب است که فواره های رادیویی حاصل از اوایل تاریخ جهان را شناسایی کنند.
این یک یافته قابل توجه و نادر است، چونکه فقط حدود ۱۰ درصد از اختروش ها که منجمان آنها را در دسته "مهیب رادیویی" دسته بندی می کنند، دارای فواره یا جت هایی هستند که با فرکانس های رادیویی بسیار روشن می درخشند.
سیاه چاله بزرگی که اختروش "P۱۷۲ + ۱۸" را تأمین می کند، تقریباً ۳۰۰ میلیون برابر جرم خورشید است و با سرعت قابل توجهی گاز می بلعد.
"کیارا مازوچلی" ستاره شناس حاضر در شیلی که هدایت این مطالعه و کشف را با "ادواردو بانادوس" از موسسه "مکس پلانک" بر عهده داشت، می گوید: سیاه چاله به شکل بسیار سریع در حال خوردن مواد است و در یکی از بالاترین میزان های مشاهده شده از نظر جرم در حال رشد است.
این اختروش جدید می تواند نشان دهد که چرا سیاه چاله ها می توانند به این سرعت به اندازه های فوق العاده بزرگ رشد کنند.
ستاره شناسان گمان می کنند که ارتباطی بین رشد سریع سیاه چاله های بزرگ و جت های رادیویی فوق العاده قدرتمند مشاهده شده در اختروش هایی مانند "P۱۷۲ + ۱۸" وجود دارد. این فواره ها امکان دارد در گازهای اطراف سیاه چاله اختلال ایجاد کنند که سبب می شود گاز با سرعت بیشتری به افق رویداد بیفتد.
این بدان معناست که مطالعه اختروش های مهیب رادیویی، روشن خواهد نمود که چگونه سیاه چاله ها به سرعت و بعد از مه بانگ به اندازه های فوق العاده عظیم درآمده اند.
"مازوچلی" اظهار داشت: برای من بسیار هیجان انگیز است که برای نخستین بار سیاه چاله های جدید را کشف می کنم و یک سنگ بنای دیگر برای درک جهان آغازین را می یابم.
اختروش "P۱۷۲ + ۱۸" در ابتدا توسط تلسکوپ "ماژلان" در رصدخانه "لاس کامپاناس" در شیلی مشاهده شد. "بانادوس" می گوید: به محض به دست آمدن داده ها، آنها را با چشم خودمان بررسی کردیم و بلافاصله فهمیدیم که دورترین اختروش مهیب رادیویی تابحال شناخته شده را کشف کرده ایم.
منبع: ساخت اپل آی دی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب