بدن جنس نر به شكل یك جنگجو تكامل یافته است!
ساخت اپل آی دی: بنظر می رسد مردان واقعاً جنگجو به دنیا می آیند، چونكه بر طبق یك مطالعه جدید، بدن جنس مذكر به شكل یك جنگجوی تخصصی و بمنظور مشت زدن و ضرب و شتم رقبای جنسی فرگشت یافته است.
به گزارش ساخت اپل آی دی به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، یك مطالعه جدید نشان داده است كه بدن مردان برای پیروزی در نزاع ها با رقبای جنسی و فریفتن و قدرت نمایی در مقابل زنان تكامل یافته است، برای اینكه مردان در طول تاریخ همیشه مجبور به نزاع برای پیروزی بر مردان دیگر و جلب نظر زنان و فرزندان خود بوده اند.
بدین سبب این فشار سبب شده است كه بدن مردان تغییر كند و قدرتمندتر و انفجاری تر شود.
این امر منجر به آنچه می شود كه بعنوان "دودیسی جنسی"(sexual dimorphism) شناخته می شود كه نشان دهنده اختلافات جسمی بین نر و ماده در یك گونه است.
دودیسی جنسی به تفاوت فنوتیپی جنس نر با ماده(یا به بیان ساده تر تفاوت ظاهری) در یك گونه زیستی گفته می شود. مهم ترین مثال برای دودیسی جنسیتی، وجود اندام تناسلی متفاوت در جنس نر و ماده اغلب جانوران است. تفاوت در خاصیت های ثانویه جنسی مثل رویش مو در بعضی نقاط بدن، اندازه و فیزیك بدنی، و رفتارها از دیگر مصداق های دودیسی جنسی است.
دودیسی جنسی برآمده از فشارهای فرگشتی است كه ساختار اجتماعی و نحوه جفت گیری و زندگی گروهی جانور بر وی تحمیل می كند. برای نمونه در گونه های جانوری كه ساختار اجتماعی چندزنی دارند و تهاجم های درون گروهی شدیدتر است، دودیسی جنسی بیشتر است، چونكه نرها برای تصاحب مادگان باید هرچه بیشتر بزرگ و زورمند شوند تا بتوانند بر نرهای رقیب پیروز شوند. از همین روی، فشار فرگشتی، نرها را به افزایش اندازه جثه واداشته و دودیسی جنسی بیشتر می گردد. برای نمونه در گوریل ها كه در گروه های تك نری-چندماده ای زندگی می كنند، نرها بسیار درشت تر از ماده ها هستند. از طرف دیگر در گیبون ها كه در خانواده های تك همسری زندگی می كنند، نر و ماده هم اندازه اند.
یك نمونه آشكار در مورد ارتباط دودیسی جنسیتی و شیوع چندهمسری، پرهای زیبا و خیره كننده پرندگانی چون طاووس و قرقاول است كه جنس نر را كاملاً از جنس ماده متمایز می كند. این پرها هیچ فایده ای به جز جلب نظر جنس ماده ندارند و از هر نظر دیگر به ضرر حیوان هستند. میزان زیادی انرژی برای تولید این پرها صرف می شود، وزن و اندازه این پرها برای جانور دست و پا گیر است و مهم تر از همه توجه شكارچیان را به خود جلب می كند. یافتن یك قرقاول نر برای یك روباه بسیار راحت تر از یافتن قرقاول ماده است كه پرهایش رنگی استتاری دارند.
با توجه به این ها جنس نر با داشتن این پرها می تواند شمار بیشتری از مادگان را مجذوب خود كند و با جفت گیری با ایشان تعداد زیادی فرزند از خود بجای بگذارد. یك قرقاول بسیار زیبا ممكنست فقط یك فصل عمر كند و در همین یك فصل شش ماده را آبستن كند، اما یك قرقاول محجوب با پر و بال ساده شاید ۱۰ سال عمر كند، اما نتواند هیچ همسری بیابد.
این سؤال كه دودیسی جنسیتی انسان ها در رقابت جنسی و استراتژی های جنسی كوتاه مدت و بلندمدت آنها چه تأثیراتی داشته از بحث های قدیمی و دامنه دار در زیست شناسی فرگشتی است. در انسان میانگین نسبت جرم مرد به جرم زن چهار به سه است. این رقم كمتر از گوریل های چندهمسری اما بیشتر از گیبون های تك همسر است. از همین رو، احتمالاً در دوران فرگشت انسان ساختارهای اجتماعی تا اندازه ای ساختارهای چندهمسری بوده است.
بگفته دیلی و ویلسون، تفاوت مذكر و مؤنث در انسان بیشتر از پستانداران تك همسر اما بسیار كمتر از پستانداران به شدت چندهمسر است. یكی از توضیحات پیشنهادی این است كه روند تكامل جنسیتی انسانی بیشتر به خویشاوند نزدیك خود بونوبو(نوعی شامپانزه) شباهت داشته كه از نظر دودیسی جنسیتی بسیار شبیه به انسان است.
پژوهشگران در این مطالعه جدید دریافته اند كه با گذشت هزاران سال، مردانی كه قادر به جنگیدن نبوده اند، به آرامی از گردونه خارج شده اند و در نتیجه، مردان قدرتمندتر كه در درگیری ها بهتر عمل می كردند، باقی مانده اند.
نتیجه نهایی این است كه بدن های جنس نر در روند فرگشت یا تكامل به مرور طوری تغییر یافته است كه در مشت زدن و دعوا كردن خوب عمل كند.
بعنوان مثال، پژوهشگران آمریكایی در یك آزمایش دریافتند كه ضعیف ترین مرد، سخت تر از قوی ترین زن مشت می زند.
پژوهشگران در این مطالعه نوشتند: دودیسی جنسی غالباً از انتخاب صفات اسكلتی-ماهیچه ای خاص ناشی می شود كه موجب بهبود عملكرد مبارزاتی در مردان می شود.
در این مطالعه آمده است: در انسان ها، یك نوع متداول جنگیدن، شامل استفاده از مشت بعنوان سلاح است.
پژوهشگران در یك آزمایش مشت زنی دریافتند كه میانگین قدرت مردان، ۱۶۲ درصد بیشتر از زنان است.
این در حالیست كه وقتی نوبت به آزمایش پرتاب نیزه رسید، میزان تفاوت چندان زیاد نبود كه این مساله بر تكامل مردان برای جنگیدن و نه برای شكار دلالت دارد.
پروفسور "دیوید كریر" از دانشگاه یوتا اظهار داشت: این یك نمونه چشم گیر از دودیسی جنسی است كه سازگار با مردان بوده است تا برای نبرد و مبارزه با مشت قوی تر شوند.
وی ادامه داد: اگر هدف ما این باشد كه در آینده همه نوع خشونت را به حداقل برسانیم، درك تمایلات و ماهیت و طبیعت ما، كمك كننده خواهد بود.
پژوهشگران قدرت مشت زدن ۲۰ مرد و ۱۹ زن را اندازه گیری كردند. این كار بمنظور آزمایش این فرضیه بود كه قدرت فوقانی بدن مردان ممكنست بمنظور شكار با نیزه به وجود آمده باشد.
اما در این آزمایش مشخص شد كه دو جنس، تفاوت مدلول داری در مشت زنی و پرتاب نیزه دارند.
پژوهشگران معتقدند این امر ثابت می كند كه بدن مرد بجای پرتاب اسلحه ها، برای مشت زدن تكامل یافته است.
مطالعات قبلی نشان داده اند كه بطور متوسط، قسمت فوقانی بدن مردان ۷۵ درصد بیشتر از توده عضلانی دارد و ۹۰ درصد قدرتمندتر از زنان است، اما تابحال مشخص نبود به چه دلیل.
نتایج این مطالعه در مجله Experimental Biology انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب